Fatih İstanbul’da

Azmi saran, iradeyi çürüten, ruha fütur ve meskene veren bu batıl inanışlar arasında Zaganos’un söylediği hurafede vardı. Halkın bir kısmı bu hurafeye iman edip Türklerin ancak Boğa Meydanı’na kadar gelebileceklerine, orada bir meleğin delaletiyle şevke gelecek Bizanslılar tarafından geri püskürtüleceklerine inanma gafletini gösteriyordu.

Bunlara mukabil Türkler arasında bir akide hüküm sürüyordu. Onlar Hazreti Muhammed’in ashabıyla şöyle bir konuşma yaptığına inanıyorlardı. Peygamber bir gün ashabına soruyor.

– Bir tarafı karaya, iki tarafı denize bakan büyük bir şehirden bahis olunduğunu işittiniz mi?

– Evet, ya Resulullah!

– Bu şehir Müslümanlar tarafından zapt olunmadıkça kıyamet kopmayacaktır. Ümmetimden yetmiş bin kişi o şehre La ilahe illallah ve Allahu ekber diyerek hücum edeceklerdir, o vakit denize nazır burçlardan biri yıkılacak, ikincisi de biraz sonra düşerek gazilere yol açılacaktır.

Türkler, İstanbul’u alacak askerin “En İyi Asker” ve onlara başbuğluk eden kimsenin “En İyi Emir” olduğunu müjdeleyen hadisin de bu muhavere sırasında Hz. Muhammed’in ağzından çıktığını söylüyorlardı…